Rustdag in Riaza !!

Vanmorgen zoals gewoonlijk toch weer vroeg uit de veren.

De Engelsman die op een veldje verderop staat is ook al actief. Hij gaat vandaag richting Madrid.

Ik besluit eerst de blog verder bij te werken nu er een goede internet verbinding is.

Het kaartje van gisteren heb ik ingeleverd, maar ik heb de gebruikersnaam en wachtwoord opgeslagen zodat ik nu gratis online ben.

Dat mag ook wel na al die ellende bij de aankomst.

Gisteravond was het ineens gefikst en had ik een prima verbinding die ook nog stand hield.

Na een uur werken is alles af en stuur ik het naar Renée voor het redigeren van de tekst.

Door mijn oud Hollandse spelling is corrigeren van harte aanbevolen!!

En nu maar eens richting het centrum van Riaza. Dat is ongeveer een halfuur lopen vanaf de camping en dat is dan ook weer goed voor de noodzakelijke beweging.

Klein rugzakje mee om gelijk maar een eten in te slaan voor het avondmaal.

Er loopt een prachtig aangelegd betonpad in de kleur groen naar het centrum.

In ongeveer 20 min. bereik ik de rand van de stad en aan de rechter kant is een enorme speeltuin.

Zo groot heb ik ze zelden gezien. Zeker twee voetbalvelden groot en helemaal ingericht met speeltuig voor de kinderen.

In het stadje informeer ik bij de postbode waar er ergens een supermarkt is. Dat is nog ongeveer een minuut of tien verder antwoordt hij.

Voor vanavond staat er meloen, tomaten, paprika en een lekker stukje kip met vers stokbrood op het menu. Ik ben weer eens gezond bezig dacht ik zo.

Na een uurtje in de stad te hebben rond gekeken en bij de plaatselijke bakker een koffie met een tart au pommes te hebben gescoord, ga ik weer terug richting camping en geniet van het imposante uitzicht over de La Penilla; het berg massief hier in de buurt.

Het staat ook nog te boek als een prachtig ski gebied in de winter.

Om twee uur ben ik weer terug op de camping en daar komt ook de Engelsman weer aan getuft op zijn motor. Hij stopt voor een praatje.

Hij is naar Madrid geweest en vandaar naar Segovia en door het La Penilla gebergte weer terug.

Snel uitgerekend moet onze Egelsman ongeveer 350 km. hebben getoerd en dat in een dergelijk korte tijd.

Hij heeft knetter hard gereden en volgens mij niets gezien, dat kan niet anders.

Na mijn verlaatte lunch luister ik verder naar de Tour de Frans op internet.

Ik zie uit mijn ooghoek de Engelsman zijn luchtbed uit de tent slepen en met een enorme plof erop duiken.Met als gevolg een hevig gesis wat niet uit zijn banden van de motor komt maar van uit het luchtbed. Wezenloos staat hij er naar te kijken en zegt tegen mij:” Nu heb ik een probleem”.

Dat kun je wel zeggen, dacht ik.

Na eerst het gat te hebben bestudeerd gaat hij naar de receptie om te vragen of hij voor een nacht een van de mobilhomes kan huren maar dat gaat niet lukken, ze zijn allen al verhuurd.

Als in het weekend de massa uit Madrid hier neerstrijkt dan is het snel vol.

“Je kunt in de stad misschien wel bij een Hostel een kamer huren” zeg ik.

Daar had hij geen zin in of geld voor en hij zegt:” Ik leg mijn kleding er wel onder en kom zo de nacht wel door”.

Inmiddels begint het lekker en gezellig druk te worden op de camping. De invasie is begonnen.

De een staat binnen 5 minuten en de ander is uren bezig om de pas aangeschafte tent in het gareel te krijgen.

Toch gaat het op de een of andere manier wat relaxter dan bij ons. Ze nemen gewoon de tijd zonder geschreeuw of geblèr

De kinderen vermaken zich uitstekend terwijl mam en paps zich instaleren.

Om 23.00 uur wordt het rustig en gaat iedereen slapen.

Morgen wordt mijn echtgenote ingevlogen dus, vanaf dan weer alles in overleg.

Welterusten en morgen nieuwe ronde met nieuwe kansen.