Pelgrims Thomas en Renée

Pelgrims Thomas en Renée
Klik op de foto en ga ook naar onze website!!

dinsdag 10 juli 2012

Vanaf nu twee "Pelgrims"



La Cambrera.
Omdat het maar 60 km. rijden is naar de camping bij Madrid arriveer ik al om 9.30 uur.
Ik zoek een mooi plekje op het zeer stoffige veldje, waar de jeugd zijn roes nog ligt uit te slapen van de vorige avond en nacht.
Om een uur of zes ga ik richting vliegveld Baragas bij Madrid.
Om 19.45 uur landt het toestel uit Nederland, keurig op schema.
Ik ben naar Terminal 1 gereden omdat daar de afwerking van de passagiers is.
Na ongeveer 20 minuten wachten gaat bij mij de telefoon. Het is SharonThal die vraagt of ik Renée even kan bellen omdat ze mij niet kan vinden.
Maar ik sta keurig voor de deur van salida 2 waar ze uit moet komen, dus heb ik haar op een of andere manier over het hoofd gezien.
Dan maar even bellen, dan slaat de algehele verwarring toe.
“Waar sta jij dan?” vraag ik en Renée zegt:” Ik sta buiten helemaal vooraan bij de eerste taxi".
Ik ren naar buiten maar vindt geen Renée.
Nogmaals even een belletje:” Ik zie je nergens”. Ik kijk nog een keer in de aankomst hal op het bord.
Ben toch goed; het bord geeft aan Terminal 1 salida2, dus nogmaals bellen.
“Ja, roept Renée, maar ik ben in Terminal 2 en kom naar buiten via salida 1.
Dan is de algehele verwarring compleet we spreken af dat zij naar Terminal 1 komt en dat we elkaar treffen bij het meeting point.
Eindelijk na twintig minuten zoeken hebben we elkaar gevonden.
Het blijkt een fout op het bord te zijn van de Luchthaven en dat is super lullig voor ons alle twee.
Eind goed al goed en nu terug naar La Cambrera, een uurtje tuffen van de Luchthaven.
Nu eerst maar een goed glas wijn en mijn eigen smakelijk gebraden kip nuggets.
Zo komt er een einde aan een enerverend dagje.

07/08/2012

We staan lekker op tijd op om richting Salamanca te rijden omdat blijven op deze camping geen optie is. Het is toch vrij rumoerig in het weekeind als de jongelui even komen uitwaaien.
Om 9.00 kunnen we op pad.
We rijden via Avila naar Salamanca, maar onderweg besluiten we toch door te gaan naar Portugal.
We kiezen voor een camping in de buurt van Viseu.
Bij binnenkomst van het land worden we opgewacht door iemand die ons precies uitlegt hoe het nieuwe tol systeem werkt.
Na anderhalf uur komen we aan op de camping waar we aller vriendelijks worden ontvangen door de familie Pouwels.

Zij hebben hier 8 jaar geleden de camping overgenomen en hebben er een waar paradijs van gemaakt.
Een staanplaats zoeken is op al een dag werk hier.
Het is een enorm uitgestrekt terrein, met overal aansluitpunten voor stroom en voldoende tappunten voor water.
Theo, de eigenaar, geeft ons een perfecte tip al we vragen waar we goed kunnen eten.
Dan moet je naar Lamas, Restaurant Adega, zei hij en dat is achteraf een gouden tip.
We besluiten de dag met een voor treffelijk diner voor twee.

De volgende dag nemen we her er maar een goed van, een soort van rustdag.
Die kunnen we ons permitteren omdat we op een dag van Madrid naar hier zijn gereden, waar twee dagen waren voorzien.
Het gloednieuwe winkel centrum in Viseu is ons doel.
Na een enkel blouseje en een tas met boodschappen keren we een fiks aantal uren later huiswaarts.
De pannen op het vuur, zo komt aan deze topdag ook weer een eind en kijken we uit naar de eerste serieuze training van morgen.

10/07/2012 De eerste wandeldag

Vanmorgen zijn we al vroeg uit de veren om te beginnen aan de echte voorbereiding op de tocht naar Santiago de Compostela.

Van Theo hebben we al bij aankomst een paar goede tips gekregen hoe en waar je goed kan wandelen.
De wandelingen zijn uitgezet in een reusachtig gebied en worden aangegeven door middel van bolletje en pijltje in de kleuren blauw, rood en groen. Het is even goed opletten maar al snel hebben we de draad te pakken.
We kiezen voor de rode wandeling en denken dat deze een km. of 17 zou moeten zijn.
Maar na anderhalf uur flink doorstappen, staan we ineens weer op de camping.
Even naar Theo: verhaal halen, maar hij zegt:”Zeker niet goed opgelet Thomas, de rode en de blauwe wandeling zijn even lang.
Als je nog even de blauwe erachteraan doet, dan heb je toch je aantal uren vandaag.
Trouwens de blauwe route is voor dummy’s!!” schatert hij.

Rustdag in Riaza !!


Vanmorgen zoals gewoonlijk toch weer vroeg uit de veren.
De Engelsman die op een veldje verderop staat is ook al actief. Hij gaat vandaag richting Madrid.
Ik besluit eerst de blog verder bij te werken nu er een goede internet verbinding is.
Het kaartje van gisteren heb ik ingeleverd, maar ik heb de gebruikersnaam en wachtwoord opgeslagen zodat ik nu gratis online ben.
Dat mag ook wel na al die ellende bij de aankomst.
Gisteravond was het ineens gefikst en had ik een prima verbinding die ook nog stand hield.
Na een uur werken is alles af en stuur ik het naar Renée voor het redigeren van de tekst.
Door mijn oud Hollandse spelling is corrigeren van harte aanbevolen!!
En nu maar eens richting het centrum van Riaza. Dat is ongeveer een halfuur lopen vanaf de camping en dat is dan ook weer goed voor de noodzakelijke beweging.
Klein rugzakje mee om gelijk maar een eten in te slaan voor het avondmaal.
Er loopt een prachtig aangelegd betonpad in de kleur groen naar het centrum.

In ongeveer 20 min. bereik ik de rand van de stad en aan de rechter kant is een enorme speeltuin.
Zo groot heb ik ze zelden gezien. Zeker twee voetbalvelden groot en helemaal ingericht met speeltuig voor de kinderen.

In het stadje informeer ik bij de postbode waar er ergens een supermarkt is. Dat is nog ongeveer een minuut of tien verder antwoordt hij.
Voor vanavond staat er meloen, tomaten, paprika en een lekker stukje kip met vers stokbrood op het menu. Ik ben weer eens gezond bezig dacht ik zo.
Na een uurtje in de stad te hebben rond gekeken en bij de plaatselijke bakker een koffie met een tart au pommes te hebben gescoord, ga ik weer terug richting camping en geniet van het imposante uitzicht over de La Penilla; het berg massief hier in de buurt.
Het staat ook nog te boek als een prachtig ski gebied in de winter.
Om twee uur ben ik weer terug op de camping en daar komt ook de Engelsman weer aan getuft op zijn motor. Hij stopt voor een praatje.
Hij is naar Madrid geweest en vandaar naar Segovia en door het La Penilla gebergte weer terug.
Snel uitgerekend moet onze Egelsman ongeveer 350 km. hebben getoerd en dat in een dergelijk korte tijd.
Hij heeft knetter hard gereden en volgens mij niets gezien, dat kan niet anders.
Na mijn verlaatte lunch luister ik verder naar de Tour de Frans op internet.
Ik zie uit mijn ooghoek de Engelsman zijn luchtbed uit de tent slepen en met een enorme plof erop duiken.Met als gevolg een hevig gesis wat niet uit zijn banden van de motor komt maar van uit het luchtbed. Wezenloos staat hij er naar te kijken en zegt tegen mij:” Nu heb ik een probleem”.
Dat kun je wel zeggen, dacht ik.
Na eerst het gat te hebben bestudeerd gaat hij naar de receptie om te vragen of hij voor een nacht een van de mobilhomes kan huren maar dat gaat niet lukken, ze zijn allen al verhuurd.
Als in het weekend de massa uit Madrid hier neerstrijkt dan is het snel vol.
“Je kunt in de stad misschien wel bij een Hostel een kamer huren” zeg ik.
Daar had hij geen zin in of geld voor en hij zegt:” Ik leg mijn kleding er wel onder en kom zo de nacht wel door”.
Inmiddels begint het lekker en gezellig druk te worden op de camping. De invasie is begonnen.
De een staat binnen 5 minuten en de ander is uren bezig om de pas aangeschafte tent in het gareel te krijgen.
Toch gaat het op de een of andere manier wat relaxter dan bij ons. Ze nemen gewoon de tijd zonder geschreeuw of geblèr
De kinderen vermaken zich uitstekend terwijl mam en paps zich instaleren.
Om 23.00 uur wordt het rustig en gaat iedereen slapen.
Morgen wordt mijn echtgenote ingevlogen dus, vanaf dan weer alles in overleg.
Welterusten en morgen nieuwe ronde met nieuwe kansen.