Pelgrims Thomas en Renée

Pelgrims Thomas en Renée
Klik op de foto en ga ook naar onze website!!

zondag 29 juli 2012

Dag 4 Redondela naar Pontevedra


Dag 4

Als je net lekker ligt te tukken en je hoort een hoop herrie dan denk je:” hoe kan dat nou?”
Al snel blijkt dat zich nog een paar late gasten hebben aangemeld bij de uitbater.
En aangezien iedere euro er een is zijn ze waarschijnlijk met veel egards ontvangen.
Als je dan denkt helemaal alleen in een Albergue te zijn dan kan ik mij voorstellen dat alle riemen los gaan.En als je dan ‘s morgens ineens meer geluid hoort uit andere kamers, dan is dat even schrikken.
Dat overkwam een drietal dames bij ons in de Hostal die heel laat aangereisd kwamen uit Leon om de volgende dag ook een aantal dagen te gaan lopen op de camino.
Een mooi gezicht als gelijktijdig de deuren open gaan en een van de dames, nog half naakt, zich richting de herendouche spoed. Ik ben haar net voor, jammer!!
Het wordt ook onmiddellijk stil nu ze ontdekken dat wij er ook zijn.
(Standaard kwart voor zeven staan wij op.)
We hebben de avond daarvoor al gekeken welke bakker er het eerst open is voor een stevig ontbijt. Op slechts 100 meter kunnen wij al aanschuiven. Een reuze croissant en nog wat goed bedoelde snacks en we kunnen weer los vandaag. Er wacht een bijzonder zware dag. De weersvoorspellingen zijn dat het vandaag zeker ver boven de 30 graden wordt. En dat op een van de zwaarste dagen van deze onderneming met behoorlijk wat hoogteverschillen. Er zijn stijgingen tot wel 35 procent over een zeer rotsrijke bodem en losliggend gesteente.
Wij denken dat we zeker een uur of 6 nodig hebben als het er geen 7 worden,
Ook de 3 dames beginnen aan hun avontuur. De stad uit hebben ze nog veel lol met elkaar maar de stemming slaat snel om in gesteun en gekreun omdat het niet allemaal vanzelf gaat.
In het eerste stuk zit ook nog een prachtige brug en net als we die gepasseerd zijn horen we boven ons hoofd een papagaai constant roepen:” Agua, Agua, Ola, Ola”
.
Wat zoveel betekent als Water, water, hallo, hallo.
Het toeval treft dat deze vogel precies boven een barretje zit en ik de uitbater verdenk hem daar te hebben gestald om zo mensen voor zijn terras te strikken.
We hebben de pas er aardig in en zijn goed gewend aan het ritme van vroeg opstaan en aan het dragen van de rugzakken.
Na drie en een half uur nemen we een pauze om ook weer wat bij te eten en drinken.
En dan duikt Anna ineens weer op. Ze wordt hartelijk begroet door ons.
Ze vraagt aan ons of het goed is dat ze een stuk met ons oploopt.
En tijdens de laatste paar uren horen we het een en ander van haar.
Ze was tolkvertaalster in Spaans en Arabisch maar is bezig met omscholing als verpleegster en wil dan in de ontwikkelingshulp.
En dan komt ook het verhaal dat ze tijdens deze pelgrimstocht behoorlijk ziek is geworden. Een nierbekkenontsteking was er de oorzaak van dat ze 3 dagen moest rusten en een behoorlijke dosis antibiotica moest slikken.
Dat betekent voor haar in Pontvedra het einde van deze tocht, omdat ze anders het vliegtuig mist naar Berlijn.
Onwillekeurig gaan mijn gedachten terug naar de dag dat ik Anna voorovergebogen zag liggen in de brandende zon en dat met een behoorlijke dosis antibiotica in je lijf.
Zeer gevaarlijk denk ik en gelukkig goed afgelopen.
Maar triest is het wel als je er op verheugt om de camino tot een goed einde te brengen.
Vlak voor Pontevedra worden we opgevangen door een man op een fiets.
Hij biedt ons een Sint Jacobs schelp aan. Hij is heel begaan met het fenomeen pelgrim.Even later zegt hij dat er een pad is waardoor je niet in de brandende zon hoeft te lopen( het is inmiddels 32 graden ) maar door het bos.
We gaan op de uitdaging in en zien dat hij er een soort alternatieve camino van gemaakt heeft, met zelf ontworpen richtingaanduiding.
Maar wel lekker om onder de bomen het laatste stuk te wandelen en zeker voor Anna want die zit er wel een beetje door zo te zien.
Met een half uur zijn we aan de grens van Pontevedra en daar is gelijk de Albergues perigrino en het station.
We nemen afscheid van Anna en wensen haar verdere beterschap en succes met haar opleiding.

Wij moeten nog een stuk verder op zoek naar de Hostal die we geboekt hebben.
En dat is niet eenvoudig. Niemand kent het adres en ook de hostal niet.
Uiteindelijk brengt een taxichauffeur redding en wijst precies waar moeten zijn.
Na lekker opgefrist te zijn gaan we op zoek naar de Peregrina want die bestaat ook.
Haar beeltenis staat in een prachtig schelpvormig gebouw en zij is gelijk Patrones van Pontevedra.



Ook bezoeken we nog de Basilica Santa Maria la Mayor
We lopen de stad nog een beetje door en besluiten de dag met een maaltijd op het terras. En dat is dag 4: heet en” zwaar”, maar de helft zit erop en nog steeds lopen we  met veel plezier!!   
     
 
          

Dag 3 O Perinno naar Redondela


Dag 3

Om 7.45 uur vertrekken we uit ons hostel. Om de hoek is een bar die een ontbijt serveert al open. We bestellen 2 croissants, dat zijn complete maaltijden in Spanje en een koffie en thee.
Voor de bar staan nog 3 pelgrims nog gauw een pakje sigaretten weg te paffen voor zij ook op weg gaan.
Vandaag is het zeker geen makkie. Het gaat richting Redondela flink omhoog en er zijn een aantal lastige passages bij. Bijvoorbeeld: echt de Romeinse weg zoals hij bedoeld is, met grote brokken steen en zeer steile stukken.
Na een uur of anderhalf zijn we in Mos, een klein oord waar ook een Albergues is waar pelgrims kunnen overnachten.
Even voor de herberg word ik aangesproken door iemand die met een auto de berg af komt zakken. Hij vertelt in rap Spaans dat we alle zegen krijgen en overhandigt mij een kleine Jakobsschelp, mooi met een stift bewerkt en hij benadrukt dat dit ons geluk zal brengen.
We kijken even in de herberg waar de laatste pelgrim net uit de douche komt en nog op weg moet gaan. Er staan 12 stapelbedden op een rij en het ruikt er ook niet bepaald fris.
Aan de overkant is een klein barretje waar wij de stempel krijgen en waar we gelijk maar een pakje Serano jamon(= ham) meenemen voor op een stuk stokbrood voor de lunch. We hebben intussen geleerd om te zorgen dat er voldoende mondvoorraad is en niet om te komen van honger en dorst.
Vanaf de herberg gaat het echt Spartaans steil omhoog. Af en toe kijk ik naar Renée. Ik snap het niet dat zij zonder noemenswaardige training zo iets kan.
Een rugzak van 8 kg. meezeulen dat doe je niet zomaar, maar Renée schijnt daar geen last van te hebben.
Ze zegt dat ze zich er op ingesteld heeft en het ook nog heel leuk vindt en dan kan een mens veel!






We lopen door naar Santiaguino de Antas en zijn dan voor vandaag op het hoogste punt; 232 meter boven zeeniveau. Dat lijkt niet veel maar telkens kom je weer terug op nul omdat de zee hier hemelsbreed niet ver vandaan is.
Even voorbij een bushokje zie ik een paar afgetrapte schoenen liggen, waarschijnlijk achtergelaten door een pelgrim.

Terwijl ik een foto maak, duikt ineens Anna weer op. Ze zegt ons al eerder gezien te hebben die morgen, toen zij zat te ontbijten.
Ze loopt een stuk met ons mee en vertelt dat dit haar tweede pelgrimstocht is.
Eerder had ze de camino primitivo ook al gedaan, die komt van het noordoosten van Gallicië. Maar qua natuurschoon wint deze het met verve zegt ze.
Na een uur samen te hebben gewandeld gaan wij het stokbrood met jamon maar eens wegwerken en Anna gaat nog een stuk verder richting Redondela.
Om omstreeks 12.45 uur zijn wij ook in Redondela en zien nog juist het Duitse paar voor ons die de kilo’s pruimen hadden gekregen.
Zij moeten veel haast maken en moeten vandaag een extreem lange dag maken om maar niet het vliegtuig te missen.
Voor het eerst moeten we ook gebruik maken een Albergue peregrino.
Weliswaar een privé onderkomen, maar toch. We wachten keurig tot 13.00 uur, dan pas kun je gebruik maken van de faciliteiten van de Albergues peregrino.



We zien dagelijks de meeste pelgrims in een lange sprint spurten om maar als een van de eersten voor de deur van de Albergue te gaan liggen om zo van een bed verzekerd te zijn voor 5 euro.
In de privé Albergue betaal je iets meer per persoon, maar de kans is groot dat je toch een eigen kamer krijgt en maar met 4, 6 of maximaal 8 pelgrims de kamer moet delen.
Dit keer hebben wij geluk. De deur gaat open (ook al zien we niemand) en we instaleren ons in een 4 persoonskamer.
Ik bel nog voor de zekerheid of het goed is maar de uitbater zegt dat het geen probleem is.
Even later komt er iemand aan de deur en vraagt aan mij of ik een kamer voor een nacht heb. De man lijkt wel een ontplofte meloen. Hij heeft een heel opgezwollen gezicht van de warmte
Hij legt mij uit dat ze van de kust komen en dat daar de bewegwijzering van de camino een hel is en zijn vrouw en dochter al een paar dagen 30 km. en meer hebben gelopen. Ze zijn behoorlijk uitgeput. Nu staan zijn vrouw en dochter in de rij bij de Albergue, maar het is zo druk dat hij bang is dat er weinig kans op een goede nachtrust is. Hij is daarom op zoek naar een alternatief.
Na hem te hebben uitgelegd dat ik niet de uitbater ben maar een klant, heb ik hem het telefoonnummer van de eigenaar gegeven en had hij snel een bed voor de familie.
De tip in het boekje van Stein om toch vooral bij restaurant Nautilus te gaan eten en dan het pelgrimsmenu te nemen, nemen we graag ter harte.
Maar!! Helaas Nautilus is op maandag dicht, jammer.
Eerst maar een wijntje en dat drinken ze hier uit een stenen mok die eerst wordt ingevroren!
  
 Dan maar op zoek naar een vervanger en dat lijkt in eerste instantie niet zo gemakkelijk. In Spanje heb je vaak een bar, annex eetgelegenheid, maar deze keer zien we steeds alleen een bar. We lopen toch een van de kroegjes in om te vragen waar we kunnen eten. De uitbater loopt met ons mee naar buiten en wijst ons de weg naar een collega, waar we wel kunnen eten. Dat noem je nou eens collegiaal!
In het aangewezen restaurant loopt een hele vrolijke juffrouw rond, die ook nog een klein mondje Engels spreekt. Ze heeft er duidelijk plezier in om de Spaanse gerechten waarvan we niet meteen begrijpen wat het is aan ons in het Engels uit te leggen. Uiteindelijk komen we eruit wat de mogelijkheden zijn en krijgen we een uitstekend menu.


                                           Dag 3 zit er op slaap lekker!!