Dag
6 Caldas de Reis naar Padron
Op
water en brood gaan wij vandaag op pad. Er is nergens nog een Pateserie zaakje
open om ons te voorzien van de nodige koolhydraten.
Volgens
het kaartje moet er na vijf kilometer een eetgelegenheid zijn.
Het
eerste stuk is een beetje saai, weer die N550 die opduikt en een paar keer
moeten worden overgestoken.
En
dat doe je niet voor je plezier; als er een ton of 50 op je afkomt, is het
rennen voor je leven. Sommigen maken veel ruimte, maar er zijn er ook bij die
de slaap nog uit hun ogen zitten wrijven, linke soep dus.
Maar
na een km. of 3 is de ellende voorbij en komen we weer in landelijk gebied met
prachtige vergezichten.
De
maïshuisjes nemen de overhand in het landschap en de druivenranken worden
minder en minder.
Na
5 km. krijgen we een aanduiding dat er een snack te halen valt en daar zijn we
aan toe. Water en brood is niet alles.
Als
wij het barretje binnen komen is het al een drukte van belang.
Veel
pelgrims krijgen naarmate de eindstreep nadert steeds meer haast.
Binnen
een km. van elkaar zijn we zeker met wel 35 tot 40 pelgrims die constant om
elkaar heen draaien.
Dan
pauzeert de een en dan de ander zodat je elkaar steeds weer ziet.
Net
als we binnen zijn komt ook de Belgische familie de bar binnen.
De
tafel naast ons is nog vrij en ze strijken neer nadat ze ons eerst vriendelijk
hebben gegroet.
En
weer het zelfde ritueel: de dochter bestelt koffie met melk voor vader en een sterk
bakje zonder melk voor moeder plus een chocolade broodje.
Dat
broodje wordt vakkundig in vieren gedeeld en opgepeuzeld.
Het
volgende ritueel had ik ook nog niet zo vaak gezien.
Bij
de koffie met melk wordt het kannetje met opgeschuimde melk op tafel gezet.
Dit
wordt door de dochter met een lepeltje vakkundig tot de laatste druppel leeg
gelepeld.
En
dan volgt er een eindeloze discussie of er een of twee stokbroden mee moeten
voor onderweg.
Het
worden er twee en het lijkt dat er een stevige lunch volgt op het in vieren gedeelde
chocolade broodje.
Er
volgt een stempel in de credencial en de familie gaat weer op pad.
Wij
hebben inmiddels ook de traditionele croissant achter de kiezen en besluiten
ook maar weer eens verder te gaan want de dag is nog lang.
Het
stuk wat nu volgt is erg mooi langs de Rio Bermana en vervolgens langs de Rio
Valga. Vlak voor Padron doet zich een merkwaardig fenomeen voor.
We
worden aangehouden door een controleur die de credencials van ons wil zien en
daarbij aantekeningen maakt in een map.
We
vragen waarvoor dit is. Hij legt uit dat alle pelgrims geteld worden zodat men
weet hoeveel er op die dag richting Padron lopen en hoeveel slaapgelegenheid er
moet zijn.
Daarbij
zegt hij gelijk dat het vandaag zeer druk is en dat slapen in een Albergue peregrino
bijna niet mogelijk is.
Maar
zoals op de voorgaande dagen hebben wij gisteren al een bedje geregeld.
En
dat nog wel in de mooiste Hostal dat Pedron rijk is.
Net
als we op weg zijn naar de Hostal word ik op de schouder getikt door de vader
van de Belgische familie met een enorm rood hoofd (van de warmte of van de
stress?) vraagt hij of ik weet waar de Albergue peregrino is.
Onderweg
had ik gezien dat dochter en zoon het looptempo duidelijk hadden verhoogd.
Nadat
zij ook bij de controleur te horen hadden gekregen dat de Albergue al zo goed
als vol is werden zij min of meer vooruit gestuurd om een paar bedden te
bezetten.
Ik
wijs hem de weg waar hij erg gelukkig van wordt. Zo hoort het ook bij perigrino’s
onder elkaar.
Later
die middag bezoeken we de St. Jacobskerk waar Jacobus, de patroonsheilige van
deze camino, per boot aan land zou zijn gekomen. De resten van de meerpaal zijn
te zien in deze kerk.
Op
verzoek wordt door een suppoost van de kerk het licht bij het altaar
aangestoken.
Op
de terugweg naar de Hostal om even uitgebreid in bad te gaan worden wij
aangesproken door Pepe.
Hij
heeft een kleine bar in de buurt van de St. Jacobskerk en is zeer begaan met de
pelgrims. Morgen, zegt Pepe, ben ik al om vijf uur open, als je dan een ontbijt
wilt kan ik er voor zorgen.
We
worden uitgebreid geknuffeld en moeten met hem op de foto.
Hij
laat ook de boeken zien waarin alle pelgrims hebben gesigneerd en is daar
geweldig trots op.
We
beloven hem om morgen het ontbijt bij hem te nuttigen maar dan wel om 7 uur en niet om 5 uur. De deal is gemaakt.
En
zo is ook dag 6 ten einde, morgen nog 1 te gaan dus de finale!!