Pelgrims Thomas en Renée

Pelgrims Thomas en Renée
Klik op de foto en ga ook naar onze website!!

zaterdag 28 juli 2012

Dag 2 van Valenca do Minho naar O Porinno


Dag 2

Om 7.15 uur vertrekken uit ons Hostel. We hebben voor een vroege start gekozen om het uur tijd verschil met Spanje te overbruggen.
Richting het centrum van Valenca do Minho zien we van de andere kant al enkele Pelgrims lopen.
Eerst een blonde vrouw en daar achter een man en vrouw die wij herkennen van onze start in San Bento.
Gezamenlijk gaat het richting de stalen brug die de verbinding is tussen Portugal en Spanje.

 Vanaf de brug fotograferen we eerst Valenca do Minho en daarna Tui, twee prachtige steden. Over de brug worden we opgewacht door een aantal Spaanse douanebeambten die echter alleen maar goedkeurend knikken bij het binnen lopen van Spanje.Wij sluiten aan bij, wat later blijkt, een Duitse man en vrouw en we lopen met hen richting de kathedraal van Tui.
Na een forse klim naar boven vinden we de deur helaas nog gesloten.
Op het bordje bij de ingang staat dat de kathedraal om 9 uur open gaat en het is pas 8.45 uur, dus is het tijd om even de rugzak af te doen en een kleine “verplichte”pauze in te lassen.



De Duitse medepelgrim maakt zijn rugzak open en haalt een zak met ongeveer 3 kilo pruimen tevoorschijn. Hij vraagt vriendelijk of wij ook niet een handje vol willen nemen, want dat scheelt nogal in het gewicht.” Ik heb ze gisteren gekregen van mensen die langs de camino wonen”.
Gezellig pratend op de stoep bij de kathedraal en heerlijk genietend van zo’n fijn ontbijt ( dat hadden we nog niet gehad) gaat om 9.00 uur de deur open en krijgen we de eerste stempel van vandaag.
Het Duitse stel blijft nog wat na, ook al hebben ze verteld dat zij nogal wat tijd hadden verloren in Portugal en nu min of meer 30 km. per dag moeten lopen omdat ze anders het vliegtuig missen in Santiago de Compostela terug naar Duitsland.
10 minuten later vinden wij de eerste bakker die open is en besluiten hier een croissant en een stokbrood voor tussen de middag te scoren.
Binnen bij de bakker staat de blonde vrouw die we op de brug naar Tui ook al hebben gespot. Het blijkt later Anna te zijn, een Duitse uit Berlijn.
“Ik sta al een minuut of 5 te wachten en heb al een paar keer geroepen maar er komt niemand opdagen” zegt ze.
Opeens gaat er toch een raam open boven de winkel en er verschijnt een vriendelijke mevrouw. Zij komt naar beneden en helpt Anna en ons aan de croissants en het brood. Zelfs een half stokbrood is geen probleem.
Ook voorziet ze onze credencial weer van een stempel.
We lopen verder en verlaten Tui. Je kunt merken dat er hier veel pelgrims starten; het is gelijk wat drukker als in Portugal.
Dat komt waarschijnlijk doordat het vanaf Tui 115 km.lopen is naar Santiago de Compostela en dat is net iets meer dan de minimale afstand van 100 km. die zonder onderbreking gelopen moet worden om in aanmerking te komen voor de Compostela (een soort getuigschrift dat je aan de eisen hebt voldaan.)


Ook zien we al veel pelgrims zonder rugzak lopen. Die rugzakken blijken te worden vervoerd door een touroperator die veel van dit soort evenementen aanbied.
Dat is voor ons geen optie. Wij vinden dat het zo het doel voorbij schiet. Er mag best een beetje worden afgezien en het moet niet op een vierdaagse gaan lijken.
Het hoeft voor ons ook niet alleen een spiritueel uitje te worden.
Een combinatie van cultuur, sportief bezig zijn en spiritueel past het best bij ons om “de camino” een keer te doen en daar hoort het sjouwen van je eigen spullen ook bij.
Het is voor mij (Thomas) toch totaal anders dan in 2001. Toen heb ik de camino Portugues op de fiets gedaan, alleen. Ik geniet nu veel meer. Niet alleen dat wij samen lopen maar het is veel minder gehaast.
Soms lopen we uren alleen en filosoferen over van alles en nog wat.
Mijn gedachten gaan ook steeds terug naar wat onze familie de laatste tijd bezig houdt. We weten weer dat gezondheid het grootste goed is wat een mens heeft en dat in een flits de hele wereld op zijn kop kan staan.
We naderen het hoogste punt van de dag. Er hier is een waterpunt met bankjes plus een dak met veel schaduw ingericht.
Hier moeten we zelf een stempel zetten in onze credencial om te laten zien dat je hier voorbij bent gekomen. Er zijn ook maar twee mogelijkheden om langs dit punt te komen, namelijk te voet of op de fiets.
Als we de plaats verlaten zien we op een bankje in de zon Anna voorover gebogen liggen slapen. Zou het goed zijn met haar denken wij samen hardop, maar we durven haar ook niet te storen.In de brandende zon gaan pitten is niet alles weten we.
Dan komt het meest deprimerende stuk van de hele tocht: een industrieterrein met een lengte van ongeveer 6 km. met daarin een kaarsrecht stuk van 2.6 km.
Het is zondag en er is geen enkele auto te zien en niet één boom met wat schaduw en dat bij een temperatuur van 30+!
Na 7 uur stappen bereiken we O Porrino en vinden, na wat speurwerk, de hostal die wij telefonisch hebben geregeld.
Als we gaan eten zien we Anna gelukkig weer lopen en zeggen haar dat we een beetje ongerust waren om haar zo in de zon te zien liggen.
Ze wuift het weg en zegt geen probleem te hebben, gelukkig maar.
Dag twee zit erop!!



  



Dag1 op weg naar Santiago de Compostela.


Dag 1

Vandaag begint het echte werk. Gisteren hebben wij een afspraak gemaakt met Gea, van camping Convivio, om ons half elf op het Pelgrimspad naar Santiago de Compostela te zetten.
Om klokslag 10.15 uur staat op de camping iedereen in de startblokken om ons uit te wuiven.
De” Multiesleur” wordt keurig in een hoekje van de camping geplaatst en de auto er naast.
We hebben vanmorgen de rugzakken opnieuw ingepakt en nogmaals goed gekeken of we niet teveel aan spullen hebben ingeladen.
Er komen natuurlijk nog wat extra dingetjes en grammetjes bij die wij thuis niet hadden meegewogen.
Renée komt uit op ongeveer 8 kg. en de rugzak van Thomas op 12 kg.
Samen 20 kg. aan kleding, toilet artikelen en allerlei dingetjes voor een blaartje of pijntje.
Er gaat ook een mini tablet (computer) mee, daar gaan we onze blog mee bijwerken als we een goede internet verbinding hebben.
Om 11 uur staan we voor de kerk waar we onze eerste officiële stempel op de route krijgen en zijn we vanaf nu echte geregistreerde pelgrims.
Bij het uitstappen van de auto zien wij gelijk de eerste pelgrims lopen. Behoedzaam zetten wij onze eerste passen op de Camino Portugues.
Het is gelijk een hele steile afdaling van ongeveer drie kilometer met veel los liggende stenen zo groot als aardappels die gebruikt worden om patat van te maken.

Door de goede voorbereiding hebben we snel de juiste tred te pakken en lopen we gelijk de eerste twee uur door.
Via een prachtig pad, afgewisseld met stukjes asfalt, bereiken we het volgende dorp.
Hier worden we aangemoedigd met “Buen Caminho” en een klein jongetje maakt ons er op attent dat we bij het waterpunt onze dorst moeten lessen; dat doen ze allemaal, legt hij ons uit.
Even later bij het passeren van een kerkje worden wij uitgenodigd door een mevrouw die vraagt of we een stempel willen in ons Pelgrimspaspoort.
Deze zijn nodig, minimaal twee per dag om te controleren of wij wel de reguliere route lopen en ons niet laten vervoeren in bussen of taxi’s.
Vriendelijk worden onze Credencial del Peregrino afgestempeld en we krijgen ook nog goed bedoelde raad en een bidprentje mee.
Even verderop kopen we in een klein winkeltje 4 broodjes en twee bananen, dat is onze wat verlate lunch. De kosten van dit geheel zijn slechts 76 eurocent.
Op een groot basaltblok eten wij dit smakelijk op en filosoferen waar we de nacht gaan doorbrengen.
Als Pelgrim mag je intrek nemen in een speciaal ingerichte Albergue en voor 5 euro kan je hier dan slapen.
Maar dat heeft ook een keerzijde. Je ligt dan wel met minimaal 30 personen op een zaal en dat is juist niet wat de nachtrust ten goede komt.
Al wandelend richting onze eerste overnachting besluiten we om een Hostal te bellen en zo een bed te regelen.
Na vier en een half uur bereiken we de stad Valenca do Minho en zien we de verschillende pelgrims een onderkomen zoeken.
Via het goede routeboekje van Stein hebben we een telefoonnummer van een hostel gevonden en als we daar naartoe bellen zijn we van harte welkom.
Een eigen douche en wc en een goed bed zijn meer dan welkom en dat voor maar 20 euro.
Lekker opfrissen en dan nog even de prachtige ommuurde stad bekijken en een goed “menu del dia” wegwerken. Deze dag kan niet meer stuk.



Wij hebben vandaag genoten van de sfeer en de vriendelijkheid van de mensen.
Iedereen heeft een goed woord voor je.
Wij zijn na dag één al verslaafd aan het pelgrimeren.
Vroeg onder de wol; morgen steken wij de grens naar Spanje over en verliezen we gelijk een uur door het tijdverschil tussen Portugal en Spanje.