Pelgrims Thomas en Renée

Pelgrims Thomas en Renée
Klik op de foto en ga ook naar onze website!!

vrijdag 3 augustus 2012

Dag 7 Padron naar Santiago de Compostela

Dag 7 Padron naar Santiago de Compostela.


Om kwart voor zeven zijn we bij Pepe voor het ontbijt.
Hij maakt toastbrood met heerlijke marmelade en koffie of thee.
We kunnen net zoveel krijgen als we maar willen want zegt Pepe, “Het is nog een heel zwaar stuk naar Santiago de Compostela (het is nog 25.2 km. lopen) en de eerste Pelgrims komen hier al om rond zes uur voorbij”.
Als we naar buiten kijken zien we inderdaad hele groepjes in het donker verdwijnen.
Het is wat lastig het juiste pad te vinden daarom sprint Pepe om de haverklap naar buiten om te zeggen waar de pelgrims heen moeten.
Pepe is echt een topvent die je erg graag ten dienste staat.

Het buikje zit vol en na hartelijk afscheid te hebben genomen van Pepe gaan we ook op pad voor het laatste stuk.
We beginnen op zeeniveau en stijgen dan langzaam naar 262 meter, het hoogste punt voor vandaag.
Ook zien we veel fietsers, vooral op mountainbikes; die zijn het meest geschikt voor dit werk.
De fietsers hebben het zeker niet gemakkelijk om onderdak te vinden. Het is een groot probleem voor hen om huisvesting te vinden na iedere etappe.
De regel is dat de lopende pelgrim altijd voor gaat en zij moeten wachten, vaak tot in de avond, of er nog een bed overblijft.
Na twee uur maken we onze eerste stop om wat bij te eten en te drinken.
Op de route hebben we dan al diverse groepjes gepasseerd die wat vaker een rustpauze inlassen.
Er is een groepje van 8 tot 10 pelgrims die we laatste dagen al diverse malen hebben gepasseerd. Het loopvermogen van dat groepje levert een onrustbarend traag tempo op en de intervallen van pauzeren ook.
Er zijn enkele pelgrims bij die kijken of ze hun laatste oortje allang hebben versnoept.
Juist op zo’n laatste dag zou je zeggen: kop op, het is nog maar een stukje.
Maar als geen ander weet ik ook wel dat “op is op” hier natuurlijk ook geldt en dat  praten ook geen wonderen meer kan verrichten en dat nu alleen “samen uit, samen thuis” nog op gaat.
Langzaam maar zeker naderen we de stadsrand van Santiago. Het verkeer wordt steeds drukker.
Het mooie van de camino Portugues is dat ze kans hebben gezien je heel  lang van het razende verkeer weg te houden.
Op het hoogste punt van deze laatste etappe zo’n 8 km. voor de stad zien we voor het eerst de Kathedraal liggen. Dat is voor sommige mensen  een aangrijpend moment. In de wegkant zit een pelgrim en zegt met verstikte stem:” Daar is het, heeft u hem ook al gezien?”
Geleidelijk dalen we richting het centrum nog 7 km voor de finish krijgen we nog een prachtige Maria kapel op onze route te zien. Een student vertelt lyrisch over deze kapel en we krijgen van hem ook de laatste stempel.

Op het bord boven de kapel staat nog 5.2 km te gaan, dit is echter niet zo, het is echt nog 7 km.
We zijn net de groep van 8 strompelende pelgrims weer gepasseerd en als die dit lezen en later op het officiële paaltje de juiste kilometerstand te zien krijgen zie je dat de moed uit hun sandalen sijpelt.
Op nog ongeveer 5 km. van het centrum maken we nog een pitstop om lekker wat bij te eten.
En weer, na 20 minuten, arriveren onze vrienden.
De gezichten staan nu toch wat vrolijker. Met nog een uur en een kwartier te gaan kan deze missie niet meer stuk.
En dat geldt uiteraard ook voor ons, alles heeft tot nog toe meegezeten.
Perfect weer vanaf de eerste wandeldag, geen spat regen en met een zonnig humeur  hebben we alle dagen gelopen.
Geen enkele blaar of ander ongemak heeft ons parten gespeeld.
Iedere nacht hebben we in een goed bed kunnen slapen om ’s morgens met veel plezier weer op pad te gaan.
Het is toch een rijkdom om dit mee te maken en fluitend gaan wij aan de laatste vijf km. beginnen.
Na zeven uur lopen zijn we op het grote plein voor de Kathedraal en zien we de een na de ander de telefoon pakken om te melden dat zij er ook zijn; een prachtig gezicht.

Na het tafereel op het plein te hebben bekeken gaan we ons melden bij “de office” die ons na het controleren van de stempels het officiële document overhandigd.
Terwijl we op de trap staan te wachten tot we aan de beurt zijn hoort Renée in het Nederlands dat 2 studenten? voor ons bij thuiskomst eerst een lijstje willen kopen bij “de Action”.
Renée raadt hen aan iets meer geld uit te geven voor zo’n waardevol document als de Compostela waar je zolang voor heb moeten lopen.
Ze zeggen het in overweging te nemen maar dat ze dan eerst wat spaargeld moet vergaren. Ze hebben de laatste dagen buiten de nacht door gebracht omdat de prijzen van de Albergue met stip stijgen als je in de buurt  van Santiago de Compostela komt. “Dat is alleen ’s morgens vroeg een beetje koud, verder lukt dat prima!”.


Zo komt er voor ons ook een eind aan deze geweldige ervaring. Terug naar de roots,
nadenken over het leven en tevens genieten met iedere vezel van je lichaam.
Blij dat we dit kunnen doen en een aanrader voor iedereen die eens wat wil filosoferen over het leven en gelijk een brok cultuur wil opsnuiven.
Morgen zijn we pelgrim af maar we zullen er vast vaak aan terug denken.








Groet dos Peregrino’s Renée en Thomas

 

Geen opmerkingen:

Een reactie posten